श्री दत्तजन्माख्यान

श्रीगणेशाय नमः ॥ श्रीसरस्वत्यै नमः ॥ श्रीगुरुभ्यो नमः ॥

श्रीदत्तत्रेयाय नमः ॥ जयजयावो गजवदना ॥ मंगलारंभीम तुझीच प्रार्थना ॥

वंदितां हो तुझिया चरणा ॥ ग्रंथ पावो सिद्धीसी ॥१॥

जयजयावो सरस्वती ॥ आदिमाया तूंचि शक्ति ॥

बैसनि माझे जिव्हेवरुती ॥ ग्रंथ सिद्धी नेइंजे ॥२॥

जयजयावो गुरुनाथा ॥ कृपाकर ठेवूनि माझिया माथां ॥

सिद्धीस न्यावें या ग्रंथा ॥ हाचि वर मज द्यावा ॥३॥

तुमचें होतां कृपाबळ ॥ ग्रंथ सिद्धीसि जाय सकळ ॥

हें वेदवाक्य जाश्वनीळ ॥ पुराणांतरीं बोलतसे ॥४॥

ॐ नमोजी श्रीदत्त ॥ गुणातीता अपरिमिता ॥

मूळमायाविरहिता ॥ जगतारका जगद्गुरु ॥५॥

पूर्णब्रह्म सनातना ॥ निष्कलंका निरंजना ॥

हे शून्यातीतनिर्गुणा ॥ गुणनिर्गुणातीत तूं ॥६॥

जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो परात्परगहना ॥

जयजयावो मधुसूदना ॥ कृपागहना जगद्गुरू ॥७॥

जयजयावो दिगंबरा ॥ जयजयावो करुणाकरा ॥

जयजयावो दयासागरा ॥ करुणार्णवा दीनबंधु ॥८॥

जयजयावो भक्तपालका ॥ जयजयावो जगव्यापका ॥

जयजयावो जगन्नायका ॥ कृपा करीं दीनावरी ॥९॥

जयजयावो अवधूता ॥ जयजयावो विश्वकर्ता ॥

जयजयावो कृपावंता ॥ अव्यक्तव्यक्ता सुखमूर्ति ॥१०॥

ऐसा महाराज गुरुदत्त ॥ त्यांचे माहात्म्य ऐसें वर्णीत ॥

चित्त देवोनि सावचित्त ॥ ऐका सकळ श्रोते हो ॥११॥

पूर्वीं नारदें तप अपार केलें ॥ तयासी श्रीविष्णु प्रसन्न जाहले ॥

वर द्यावयासी आले ॥ मग तेणें केला प्रणिपात ॥१२॥

करोनि साष्टांग नमस्कार ॥ उभा राहिला जोडोनि कर ॥

जयजय विष्णु करुणाकर ॥ अपेक्षित वर देइंजे ॥१३॥

अवघे रजोगुण तमोगुण ॥ हे द्वयविरहित करून ॥

मुख्य सत्त्वरूप जाण ॥ तें दाखवीं मजलागीं ॥१४॥

ऐसें बोलतां नारदमुनी ॥ सांगता जाहला कैवल्यदानी ॥

ऐक सखया चित्त देऊनी ॥ सत्त्वरूपाचा विचार ॥१५॥

त्रिभुवनींचें सत्त्वरूप जें ॥ तें मीच आहें बा जाणिजे ॥

परी तम मजसी पाहिजे ॥ म्हणोनि सत्त्व कमी हो ॥१६॥

ऐसें बोलतां मोक्षदानी ॥ नारदमुनि जोडोनि पाणी ॥

विचारिता जाहला तये क्षणीं ॥ तम कासया सांग पां ॥१७॥

मग श्रीविष्णु बोलत ॥ जरी मी सत्त्वरूपीं राहात ॥

तरी माझेनि हस्तें दैत्य ॥ मरणार नाहीं सहसाही ॥१८॥

हें जाणोनियां मानसीं ॥ किंचित् सत्त्व विधिहरांसी ॥

देऊनियां तमोगुणासी ॥ रजोगुणासी जवळ केलें ॥१९॥

ऐसा विचार आहे नारदा ॥ जरी तुज पाहिजे सत्त्वगुणसंपदा ॥

तरी एक आहे ब्रह्मवृंदा ॥ सांगतों सकळ परियेसीं ॥२०॥

जरी ब्रह्माविष्णुत्रिनेत्र ॥ तिघे होतील एकत्र ॥

तरीच सत्त्वरूप स्वतंत्र ॥ दृष्टीं पडेल जाण पां ॥२१॥

ऐसें ऐकूनि उत्तर ॥ बोलतां जाहला मुनिवर ॥

त्रिपुरांतक विधि चक्रधर ॥ करितों एकत्र जाण पां ॥२२॥

ऐसें बोलोनि ते वेळीं ॥ नारद आले भूमंडळीं ॥

तटस्थ जाहली सुरमंडळी ॥ हा संवाद ऐकोनियां ॥२३॥

भुमंडळीं नारदमुनी ॥ विचार करी अंतःकरणीं ॥

ब्रह्मा विष्णु शूळपाणी ॥ एकत्र कैसे होती ते ॥२४॥

ऐसा विचार करीत ॥ त्रिभूवनीं नित्य हिंडत ॥

तंव एके दिवशीं अवचित ॥ अत्रिसदना पातला ॥२५॥

ऋषि नव्हता आश्रमांत ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥

अनुसूयेनें देखोनि त्वरित ॥ आसन दिधले बैसावया ॥२६॥

आसनीं बैसवूनि नारदमुनी ॥ आपण कांडणा बैसे अंगणीं ॥

इतुकियांत अत्रिमुनी ॥ अकस्मात पातला ॥२७॥

स्त्रियेप्रती बोले उत्तर ॥ उदक देई वो सत्वर ॥

ऐसें ऐकतांचि ते सुंदर ॥ उठती झाली ते काळीं ॥२८॥

मुसळ गेलें हातें वरुतें ॥ तें तसेंच सोडिलें तेथें ॥

आणोनि दिधली पतीतें ॥ उदकझारी तेधवां ॥२९॥

ऐसें देखोनि ब्रह्मसुत ॥ मनांत तेव्हां आश्चर्य करीत ॥

धन्य धन्य माउली सत्य ॥ अनुसूया सती हो ॥३०॥

मनीं विचारीं नारदमुनी ॥ अनुसूया पतिव्रतेमाजीं शिरोमणी ॥

हिचे दर्शनेंकरूनी ॥ दोष जातील निर्धारें ॥३१॥

मग तेथोनि नारद निघाला ॥ मनांत विचार एक योजिला ॥

आतां जाऊनि वैकुंठाला ॥ लक्ष्मीपाशीं सागावें ॥३२॥

तेणें होईल कार्यसिद्धी ॥ हें जाणोनियां आत्मशुद्धी ॥

तेथूनि निघाला त्रिशुद्वी ॥ पवनवेगें करुनियां ॥३३॥

वैकुंठासी जाऊनि सत्वर ॥ लक्ष्मीपाशी समाचार ॥

सांगता झाला मुनीश्वर ॥ अनुसूयेचा तेधवां ॥३४॥

नारद सांगे लक्ष्मीलागोनी ॥ अनुसुया सती अत्रिपत्नी ॥

त्रिभुवनांत पाहतां शोधोनी ॥ तिची सरी न येचि पां ॥३५॥

पतिव्रतांमाजीं शिरोमणी ॥ स्वरूपें जैसी लावण्यखाणी ॥

तिचें चातुर्य पाहतां नयनीं ॥ परमानंद वाटतसे ॥३६॥

हा सकळ वृत्तांत ऐकतां ॥ लक्ष्मी जाहली विस्मितचित्ता ॥

म्हणे मृत्युलोकीं पतिव्रता ॥ ऐसी सत्त्वरक्षक आहे कीं ॥३७॥

तरी आतां श्रीविष्णूसी पाठवूनी ॥ तिचें सत्त्व घेईन हिरोनी ॥

ऐसे ऐकतां नारदमुनी ॥ परम संतोष पावला ॥३८॥

मग तेथूनि नारद निघाला ॥ मनोवेगें कैलासासी गेला ॥

पार्वतीसी वृत्तांत सांगितला ॥ लक्ष्मीसारिखा तेधवां ॥३९॥

वृत्तांत ऐकूनि पार्वती ॥ विस्मित जाहली परम चित्तीं ॥

म्हणे नारद सांगती कीर्ती ॥ काय आश्चर्य मानवाचें ॥४०॥

नारद म्हणे वो मृडानी ॥ अनुसूयेचे तुलनेलागुनी ॥

तुंही न पुरसी गजास्यजननी ॥ ऐसें मज वाटतसे ॥४१॥

उमा ऐकूनि ते अवसरीं ॥ परम क्रोधावली अंतरी ॥

आदिमाया निर्धारीं ॥ काय बोले ब्रह्मसुतासी ॥४२॥

आतां धाडून कैलासपती ॥ सत्त्वहरण करीन निश्चितीं ॥

ऐसें बोलतां पार्वती ॥ नारदासी आनंद ॥४३॥

मग नारद निघाला तेथुनी ॥ गेला सत्यलोकलागुनी ॥

सर्व वृत्तांत पूर्ववत सांगोनी ॥ सावित्री तेव्हां क्षोभविली ॥४४॥

सावित्री क्षोभली हें देखतां ॥ आनंद वाटे ब्रह्मसुता ॥

म्हणे आपुलें कार्य आतां ॥ सत्वरचि होईल ॥४५॥

ऐसें विचारुनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥

तंव ते समयीं त्रैमूर्ती ॥ आपुलाले स्थाना पातले ॥४६॥

तंव स्त्रिया वृत्तांत सांगती ॥ मृत्युलोकीं मानव वस्ती ॥

त्यांत एक अनुसूया सती ॥ आहे पहा ऋषिपत्नी ॥४७॥

पतिव्रतांमाजी शिरोमणी । स्वरूपें असे लावण्यखाणी ॥

नारदमुनि सांगोनी ॥ गेला आतां निर्धारें ॥४८॥

तरी जाऊनि अत्रिआश्रमासी ॥ तिचें सत्त्व हरावें निश्चयेंसी ॥

ऐसें ऐकोनि हृषीकेशी ॥ ब्रह्मा त्रिनयन अवश्य म्हणे ॥४९॥

विधि रुद्र शार्ङ्ग गणी ॥ त्रैमूर्ति एकत्र मिळोनी ॥

अत्रिमुनीच्या सदनीं ॥ येऊनि उभे राहिले ॥५०॥

द्विजरूप धरूनि जाण ॥ उभे राहिल अंगणीं येऊन ॥

हें अनुसूयेनें देखोन ॥ आसन दिधलें बैसावया ॥५१॥

आसनीं बैसतां सत्वर ॥ म्हणती क्षुधा लागली फार ॥

नग्न होऊनि निर्धार ॥ इच्छाभोजन देईजे ॥५२॥

ऐसें ऐकोनि ते सती ॥ विस्मय करी बहुत चित्तीं ॥

काय बोले तयांप्रती ॥ ऐका सादर श्रोते हो ॥५३॥

अवश्य म्हणोनी ते अवसरीं ॥ गृहांत गेली हो सुंदरी ॥

पतीलागीं निवेदन करी ॥ नमस्कारूनि तेधवां ॥५४॥

ऋषि अंतरीं विलोकोनी ॥ पाहे जंव आत्मज्ञानी ॥

तंव चतुर्मुख रुद्र पन्नगशयनीं ॥ छळणालागीं पातले ॥५५॥

हें जाणोनिया मानसीं ॥ तीर्थगंडी देई कांतेसी ॥

गंगा प्रोक्षूनि तिघांसी ॥ भोजन देई जाण पां ॥५६॥

तीर्थगंडी घेऊनि सत्वरी ॥ बाहेर आली ते सुंदरी ॥

गंगोदक प्रोक्षण करी ॥ त्रैमूर्तीवरी तेधवां ॥५७॥

गंगोदकाचा स्पर्श होतां ॥ बाळें जाहलीं हो तत्वतां ॥

हें देखोनि पतिव्रता ॥ काय करी ते वेळ ॥५८॥

कंचुकीसहित परिधान ॥ फेडूनि ठेवी न लगतां क्षण ॥

नग्न होवोनियां जाण ॥ बाळांजवळी बैसतसे ॥५९॥

बाळें घेऊनि मांडीवरी ॥ स्तनीं लावी तेव्हां सुंदरी ॥

पान्हा फुटला ते अवसरीं ॥ देखोनि सती आनंदे ॥६०॥

तिन्ही बाळें शांत करुन ॥ पाळण्यांत निजवी नेऊन ॥

जन्मकथा सांगोन ॥ हालवीतसे निजछंदें ॥६१॥

ऐसे कित्येक संवत्सर लोटले ॥ तंव नारद अकस्मात पातले ॥

अत्रिमुनीनें आसन दिधलें ॥ बैसावया नारदासी ॥६२॥

तंव नारद विलोकोनि पहात ॥ ब्रह्मा चतुर्भुज कैलासनाथ ॥

हे तिन्ही बाळ खेळत ॥ मठामाजी कौतुकें ॥६३॥

ऐसें दखोनि ब्रह्मसुत ॥ मुनीं जाहला हर्षभरित ॥

आतां जाऊनि वैकुंठांत ॥ लक्ष्मी पाशीं सांगावें ॥६४॥

ऐसें विचारोनि चित्तीं ॥ नारद निघाला पवनगती ॥

जाऊनियां वैकुंठाप्रती ॥ लक्ष्मीसी पुसतसे ॥६५॥

म्हणं वो आदिमाये वाहिले ॥ श्रीविष्णु कोठें गेले ॥

ऐसे ऐकून लक्ष्मी बोले ॥ सुतसुतासी तेधवां ॥६६॥

ऐक सखया विरिंचिसुता ॥ मी नेणें विष्णूची वार्ता ॥

ऐसें सिंधुजा सांगतां ॥ सृष्टिकरसुत बोलतसे ॥६७॥

कर्ममुपीसी अतिपावन ॥ अत्रिवाश्राम आह जाण ॥

तो ठायीं जनार्दन ॥ विधिहरांसह वसतसे ॥६८॥

ऐसें सांगोन कमळजेप्रती ॥ नारद गेला कैलासपथीं ॥

गिरिजेस सांगोन निश्चितीं ॥ सत्यलोकासी ॥ जातसे ॥६९॥

नारद आला हें पाहोन ॥ सावित्री पुसे वर्तमान ॥

म्हणे नारदा ऐक वचन ॥ चित्त दऊनि निर्धारें ॥७०॥

नारद म्हणे सावित्रीसी ॥ काय हो मजलागीं पुससी ॥

येरी म्हणे चतुर्वक्त्र पंचवक्त्र हृषीकेशी ॥ कोठें गेले सांग पां ॥७१॥

विधिसुत म्हणे ते अवसरीं ॥ सावित्री सांगतों तें अवधारीं ॥

चतुर्भुज चतुर्वक्त्र द्विपंचकरी ॥ मृत्युलोकीं वसताती ॥७२॥

ऐसें बोलतां ब्रह्मपुत्र ॥ तिघी मिळाल्या एकत्र ॥

जोडोनियां पाणिपात्र ॥ नारदासी विचारिती ॥७३॥

पुर्वीपासोनि वृत्तांत ॥ नारद कैसा सांग त्वरित ।

येरू म्हणे ऐका त्वरित ॥ चित्त देऊनि पूर्वींचा ॥७४॥

अत्रिमुनीचे आश्रमासी ॥ तुम्हीं पाठविलें छळणासी ॥

ऐसें सांगती नारदासी ॥ काय बोलिल्या तेधवां ॥७५॥

अत्रिआश्रम कर्मभूमीसी ॥ कोठें आहे सांग आम्हांसी ॥

आम्ही जाऊं तया ठायासी ॥ घेऊनि येऊ भ्रतार ॥७६॥

ऐसें ऐकतां ब्रह्मसुत ॥ तिघींपती काय बोलता ॥

माझिया मागें यावें त्वरित ॥ दाखवीन तुम्हांसी ॥७७॥

दुरूनि दाखवीन आश्रमासी ॥ मी न यें हो तया ठायासी ॥

ऐसें बोलोन तिघींसी । विधिसुन घेऊनि निघाला ॥७८॥

पुढें जातसे नारदमुनी । मागें येताती तिघीजणी ॥

आश्रमासमीप येऊनि ॥ उभा राहिला ब्रह्मसुत ॥७९॥

उमा सावित्रींसह लक्ष्मीसी ॥ पहा म्हणे आश्रमासे ॥

येरी म्हणती नारदासी ॥ चाल आतां मठांत ॥८०॥

नारद म्हणे मी न यें आश्रमांत ॥ तुम्हींच जावें यथार्थ ॥

ऐसें ऐकोनियां त्वरित ॥ आश्रमांत प्रवेशल्या ॥८१॥

तंव ते पतिव्रता महासती । जिची त्रिभुवनांत जाहली कीर्ती ॥

ती मांडीवरी घेऊनि त्रैमूर्ती ॥ खेळवीतसे आनंदें ॥८२॥

हें देख नि उमा रमा सावित्री ॥ नमस्कार घालिती धरित्री ॥

धन्य धन्य ऋषी अत्री ॥ धन्य अनुसूया सती हो ॥८३॥

मग उठोनिया सत्वर ॥ उभ्या राहिल्या जोडोनि कर ॥

अनुसूयेनें देखोनि साचार ॥ पुसती जाहली तयांतें ॥८४॥

कोण तुम्ही सांगा त्वरित ॥ काय अपेक्षित असेल चित्त ॥

तें सांगावें निश्चित ॥ देईन जाण तुम्हांतें ॥८५॥

हें ऐकोनियां निश्चितीं ॥ सावित्री लक्ष्मी पार्वती ॥

बोलत्या झाल्या अनुसूयेप्रती ॥ पति आम्हांतें देईजे ॥८६॥

येरी म्हणे तुमचे पती ॥ कोठें आहेत सांगा निश्चितीं ॥

ऐसें ऐकोनि पार्वती ॥ सावित्री लक्ष्मी काय बोले ॥८७॥

शिव ब्रह्मा वैकुंठपती ॥ माते हे जाणिजे आमुचे पती ॥

तुझे घरीं बाळें निश्चितीं ॥ होऊनि क्रीडाती स्वच्छंदें ॥८८॥

ऐसें अनुसूयेनें ऐकुनी ॥ गृहांत गेली उठोनी ॥

पतीलागीं नमस्कारूनी ॥ सर्व वृत्तांत सांगितला ॥८९॥

ऐकोनि तेव्हां ऋषि बोलत ॥ तीर्थगंडी नेई त्वरित ॥

गंगा प्रोक्षून पूर्ववत ॥ करूनि देई जाण पां ॥९०॥

ऐसें ऐकूनि ते अवसरी ॥ तीर्थगंडी घेतली सत्वरीं ॥

बाहेर येऊनि झडकरी ॥ काय बोलली तिघींतें ॥९१॥

तुमचे पति निश्चित ॥ खेळताती आंगणात ॥

ते घेऊनियां त्वरित ॥ जावे आपुले स्वस्थाना ॥९२॥

हें ऐकोनि मृडानी ॥ सावित्री लक्ष्मी तिघीजणी ॥

बोलत्या जाहल्या सतीलागोनी ॥ वोळख आम्हासी पुरेना ॥९३॥

तरी माते तूंचि जाण ॥ पूर्ववत देई वो करून ॥

ऐसें तीस नमस्कारून ॥ प्रार्थित्या झाल्या तेधवां ॥९४॥

निरभिमानी जाहल्या चित्तीं ॥ हें देखोनि अनुसूयासती ॥

काय बोले तिघींप्रती ॥ देतें निश्चितीं पति तुम्हां ॥९५॥

मग तिनें गंगोदक प्रोक्षून ॥ विधि नीलकंठ नीलवर्ण ॥

त्रैमूर्ति पूर्ववत करून ॥ दाखविल्या सर्वांतें ॥९६॥

तंव ऋषी जाहला बोलता ॥ आम्हांलागीं टाकूनि जातां ॥

देवाधिदेवा हो काया आतां ॥ त्रैमूर्तींसी बोलतसे ॥९७॥

अत्रि अनुसूया ऐसें बोलती ॥ हें ऐकोनि त्रैमूर्ती ॥

बोलते झाले ऋषीप्रती ॥ आम्हांसि येथूनि न जाववे ॥९८॥

तंव अकस्मात नारद पातला ॥ श्रीविष्णूसी नमस्कार केला ॥

म्हणे आतां त्रैमूर्तीं एक जाहलां ॥ दाखवा कोठें सत्त्वरूप ॥९९॥

माझें पूर्वपुण्य फळा आलें ॥ त्रिगुणात्मक ऐक्य जाहलें ॥

हें ऐकोनि देव बोलिले ॥ नारदासी तेधवां ॥१००॥

तुम्हीं पूर्वीं प्रयत्न केला अमूप ॥ युगयुगादि तप ॥

तरी पाहें बां आजि सत्त्वस्वरूप ॥ डोळेभरी नारदा ॥१०१॥

तो दिवस परमपावन ॥ ऐका त्याचें नामाभिधान ॥

सांगतसें सविस्तर पूर्ण ॥ चित्त देवोनि ऐकावें ॥१०२॥

मासांमाजीं मार्गेश्वर ॥ उत्तम महिना प्रियकर ॥

तिर्थीमाजीं तिथी थोर ॥ चतुर्दशी शुद्ध पैं ॥१०३॥

वार बुधवार कृतिका नक्षत्र ॥ ते दिनीं ब्रह्मा विष्णु त्रिनेत्र ॥

तिघे मिळोनि एकत्र ॥ शुद्ध सत्त्व निवडिलें ॥१०४॥

त्रैमूर्तीचें सत्त्व मिळोन ॥ मुर्तिं केली असे निर्माण ॥

ठेविते झाले नामभिधान ॥ दत्तात्रेय अवधूत ॥१०५॥

हा सोहळा देखोनि अनुसूया सती ॥ हर्षभरित जाहली चित्तीं ॥

म्हणे परब्रह्म सत्त्वमूर्ती ॥ दृष्टीं पडला आज हो ॥१०६॥

धन्य धन्य भाग्य आजिचें ॥ निधान देखिलें त्रिभुवनींचें ॥

फळ पावलें पूर्वपुण्याचें ॥ जन्मोजन्मींचें येधवां ॥१०७॥

तंव इंद्रादिक सुरवर ॥ येते जाहले सत्वर ॥

करुणि साष्टांग नमस्कार ॥ उभे राहिले बद्धांजली ॥१०८॥

पूजा करूनि षोडशोपचार ॥ उभे राहिले जोडोनि कर ॥

नारद तुंबर गंधर्व किन्नर ॥ गायन करिती एकसरें ॥१०९॥

यथाविधि पुजा करून ॥ स्तुति करी ब्रह्मनंदन ॥

तैसाचि तो सहस्त्रनयन ॥ स्तवन करी प्रीतीनें ॥११०॥

जयजयावो अत्रिनंदना ॥ जयजयावो कृपाघना ॥

जयजयावो मधुसूदना ॥ पूर्ण ब्रह्मा सनातन तूं ॥१११॥

जयजयावो करुणाकरा ॥ जयजयावो दयासागरा ॥

जयजयावो कृपाकरा ॥ त्रिगुणात्मका दयाब्धी ॥११२॥

जयजयावो निर्विकारा ॥ जयजयावो अत्रिकुमरा ॥

तूं परात्पराचा सोयरा ॥ भवतारक भवाब्धी ॥११३॥

जंव तुमची कृपा होत ॥ तंव मुक तो होय पंडित ॥

तयासी काय न्युन पदार्थ ॥ त्रिभुवनींही असेना ॥११४॥

गुरुकृपा होतां पूर्ण ॥ तयासी होय ब्रह्मज्ञान ।

हें पुराणांतरीं वचन ॥ ब्रह्मादिक बोलती ॥११५॥

ऐसी स्तुति जंव करीत ॥ तवं प्रसन्न झाला कृपाघन दत्त ॥

देता जाहला अपेक्षित ॥ वरदान वेधवां ॥११६॥

कोणी करील आराधन ॥ उपासना विधियुक्त पूर्ण ॥

तये ठायीं रात्रंदिन ॥ मी राहीन जाण नारदा ॥११७॥

दत्तात्रेय नामेंकरून ॥ कोणी करितां माझें स्मरण ॥

तत्काळ उभा राहीन ॥ सहस्त्रनयना जाण पां ॥११८॥

जो प्रातःकाळीं नित्यनेम ॥ दत्त दत्त उच्चारी नाम ॥

तयालागीं मी सकाम ॥ भेट देईन निर्धारें ॥११९॥

कोणतेही रूपेंकरून ॥ द्वादशमास भरतां पूर्ण ॥

तयालागीं मी भेटेन ॥ हें वचन सत्य सत्य ॥१२०॥

उपासना विधियुक्त करोनी ॥ गुरुवचनीं विश्वास ठेवोनी ॥

जो रात्रंदिन माझे ध्यानीं ॥ लक्ष लावील नारदा ॥१२१॥

तयालागीं मी एकक्षण ॥ नारद न जाय कोठें टाकोन ॥

प्रातःकाळीं तयालागून ॥ भेट देईन प्रत्यक्ष ॥१२२॥

ऐसें देतां वरदान ॥ आनंदला ब्रह्मनंदन ॥

सुरादिक सहस्त्रनयन ॥ हर्षभरित जाहले ॥१२३॥

करूनियां जयजयकार ॥ सुमनें वर्षती सुरवर ॥

विमानारूढ शचीवर ॥ जाता झाला स्वस्थाना ॥१२४॥

ऐसा दत्तात्रेयजन्म पूर्ण ॥ ऐकती पढती रात्रंदिन ॥

तयांसी मी निजांगेकरून ॥ रक्षीन रक्षीन त्रिवाचा ॥१२५॥

हा ग्रंथ गृहामाजी असावा ॥ नित्यनेमें संप्रेमें पूजावा ॥

देवपूजेमाजीं ठेवावा ॥ आदरेंकरूनि समस्तीं ॥१२६॥

त्याची फळश्रुती हेचि पूर्ण ॥ ऐश्वर्य चढे रात्रंदिन ॥

यश कीर्ति सदा कल्याण ॥ प्राप्त हे य तयांसी ॥१२७॥

स्वामीकृपेचा हा ग्रंथ ॥ वरी दाशरथीचा आशीर्वाद ॥

त्याचे चरणीं मस्तक ठेवीत ॥ मनोमधव निजप्रेमें ॥१२८॥

इति श्रीदत्तजन्माख्यानं संपूर्णम् ॥ शुभं भवतु ॥