श्री दत्ताचे पाळणे

जो जो जो जो रे सुकुमारा । दत्तात्रया अवतारा ॥धृ॥

कमलासन विष्णू त्रिपुरारी । अत्रिमुनीचे घरी ।

सत्त्व हरु आले नवल परी । भ्रम दवडिला दुरी ॥१॥

प्रसन्न त्रिमूर्ति होऊनी । पुत्रत्वा पावुनि ।

हर्ष झालासे त्रिभुवनी । राहे ॠषिचे सदनी ॥२॥

पालख बांधविला सायासी । निर्गुण ऋषिचे वंशी ।

पुत्र जन्माला अविनाशी । अनसूयेचे कुशी ॥३॥

षट्दश नामासी आधार । दत्तात्रय अवतार ।

कृष्णदासासी सुख थोर । आनंद होतो फार ॥४॥

***********

जो जो जो जो रे मुनिवर्या । स्वामी दत्तात्रया ॥ 

सांगुनि पूर्वीचा निजपर्या । हालविती अनुसूया ॥धृ॥

असतां निजसदनीं अत्रिमुनी । मागितलें मज पाणी। 

मुसळ थांबविलें तेचि क्षणीं । ऐकुनि मुनिची वाणी ॥१॥

नारद मुनिनें तें पाहुनि । सांगितलें सुरसदनीं। 

हरि-हर – ब्रह्मांच्या त्रैपत्नी । क्षोभविल्या अभिमानी ॥२॥

त्यांनी आपुलाले दाटुले । छळणासी धाडिले । 

त्यांहीं अडवुनिया मज वहिले । भिक्षेसी भागितले ॥३॥

मग म्यां तीर्थातें शिंपिले । तिन्ही बाळे केले । 

भोजन घालुनिया निजवीले । संवत्सर बहु गेल ॥४॥

उमा सावित्री लक्ष्मी । आल्या आमुच्या धामी । 

त्यांनी मागितले निजस्वामी । सांडुनि आपुली मी मी ॥५॥

मग म्यां दाखविले देवत्रय । तो तूं दत्तात्रय । 

निरंजनासि आश्रय । सखया तुझा होय ॥६॥ जो जो ॥

***********

जो जो जो रे जो जो जो । तू मी ऎसे उमजो ॥धृ॥

प्रेम पालख दत्तात्रय । हालविते अनसुया ।

बोधुनि निजरुप समजाया । भवभ्रम हा उडवाया ॥१॥

रजोगुणी तू ब्रह्माया । श्रमलासी तान्हया ।

सुखे निज आता अरे सखया । धरी स्वरुपी लया ॥२॥

तमोरुपे तू सदाशिवा । विश्रांति घे देवा ।

धरि रे स्वरुपी तू भावा । संहारिता विश्‍वा ॥३॥

विष्णू सात्त्विक तू अहंकार । दैत्यांचा संहार ।

करिता श्रमलासी अपार । आता समजे सार ॥४॥

ऎसा आनंदे पाळणा । मालो गातसे जाणा ।

सदगुरुकृपेने आपणा । दत्ता निरंजना ॥५॥

***********