७ गोरक्ष दर्शन
॥ अयोध्या, मथुरा । उज्जयिनी सारी । यात्राहि काश्मीरी पूर्ण केली ॥९३॥
॥ दयाळ ग्रामासी । वंगी परतला । समाचारा गेला । चंद्रगिरी ॥९४॥
॥ द्वादश वर्षान्ती । अंगणी ठाकला । ‘बाळू कोठें बोला भस्मींचा तो ॥९५॥
॥ आर्या सरस्वती । भार्या दयाळाची । स्मरे उत्कीरीं ते । भस्म गेलें ॥९६॥
॥ नाथें हांक-भाकें । गोरक्ष उदेला । पायीं मर्च्छिद्राच्या । स्वये रीघ ॥९७॥
॥ सुंदरू तें ध्यानू । बारा वरूषांचे । जटा भुरुभुरु । नील नेत्रा ॥९८॥
॥ गोजीरे तें मुखूं । सानुलीं पाउलें । उभें नेटुकें तें । गुरु-प्रिय ॥९९॥
॥ येथूनियां आतां । जगन्नाथा जाऊ । कथा करूं बाळा कनक-ग्रामी ॥१००॥
॥ गुरु पुढें प्रेरी । भिक्षान्न आणी तू । जेववी तापसी । उपवासी ॥१॥
॥ डोळा उकलोनी । वडे आणीयेले । गुरुसी वाढीले । गुरु बोले ॥२॥
॥ डोळां डोळा पाहू । हरे? नारायणा । मंत्रू मृत्युंजयू । जपीन मी ॥३॥
॥ मंत्राचा उच्चारू । दशावर करी । गोरक्षासी नेत्रू । त्र्यंबकाचा ॥४॥
॥ शाबरी जा मंत्रू । तत्रू त्यासी देई । संथा शस्त्रास्त्रीची चालू ठेवी ॥५॥
८ गहिनी जन्म
॥ पृथ्वीवरी जन्मु । गहनु देखावा । ज्ञाता ‘कर्दमी हा । खेळू ह्मणे ॥६॥
॥ चिक्लीतू, कर्दमू । उत्कीरीहि जन्म । गर्भी जीवा स्थान । महा-भूतीं ॥७॥
॥ गोरक्षी मानसी । चाले हा विचारू गार्गामाजी मंत्रू । मृत्युंजयू ॥८॥
॥ जपी, तपी, कर्मी । हीच संजीवनी । अहो ! येतां जातां । बैसा उठा ॥९॥
॥ खेळतां बाळासी । कर्दमू पुतळा । निर्मियेला तेणें । बाल-भावें ॥१०॥
॥ मंत्र आंतरी तो । प्रभावीत होई । टाहौ ध्वनी होई । बालवाचा ॥११॥
॥ गोरक्षु सुगंधू । जाणी मच्छिंदरू । शाबरी किमया । तीच गूढू ॥१२॥
॥ माय आवाहिली । बाळासी वोपीले । आशीर्वाद दिले । सांभाळी हें ॥१३॥
॥ करभंजा होई । नारायण जाणी । गहीनी नामांनी । संबोखी तू ॥१४॥
॥ ‘गोरक्षानुग्रहें । बाळु मान्य होई । ‘धन्य माय तूही तैशी होशी ॥१५॥
॥ मधु-विप्रस्त्रीतें । बाळासी सोंपवी । ‘गहिनी चिरंजीवो । होवो’ म्हणे ॥१६॥
॥ कीर्त चिरंजीवी । करील बालक । मोक्ष-सुख तूज । देवो बाल ॥१७॥
॥ अमर तो जाणा । कींर्त जो दिगंती । सुगंधी पसरी । पुष्टि दाता ॥१८॥
