Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एक नदीच्या काठावर दोन झोपड्या होत्या ज्यामध्ये दोन संन्यासी राहत होते. दोघेही भाऊ होते. त्याच नदीकाठी एक दुष्ट माणूस राहत होता जो सापासारखा दिसत होता आणि त्याच्याकडे एक रत्न होते आणि तो नेहमी आपले पोशाख बदलत असे.
एके दिवशी तो नदीकाठी चालत होता. मग त्याची नजर त्याच्या झोपडीत बसलेल्या तरुण संन्यासीवर पडली. सापाची प्रवृत्ती असलेला तो दुष्ट माणूस त्याच्या जवळ गेला, त्याला अभिवादन केले आणि त्याच्याशी बोलू लागला. दोघेही पहिल्या दिवसापासूनच एकमेकांचे चांगले मित्र बनले. मग त्यांच्या बैठकांची वारंवारता वाढली; आणि ते दोघेही दर दोन दिवसांनी भेटू लागले.
एके दिवशी सापासारखा दुष्ट त्याच्या खऱ्या रूपात प्रकट झाला. त्याने त्या संन्यासीला त्याचे रत्नही दाखवले. त्याचे खरे रूप पाहून संन्यासीला धक्का बसला. यामुळे काही दिवसांतच त्यांची अवस्था बिकट झाली. जेव्हा त्या ज्येष्ठ संन्यासीने त्याची दुःखद अवस्था पाहिली तेव्हा त्याला त्याचे कारण जाणून घ्यायचे होते. आपल्या धाकट्या भावाची भीती ओळखून त्याने त्याला सल्ला दिला की त्याने त्या सापासारख्या दुष्ट माणसाची मैत्री सोडून द्यावी. आणि एखाद्याला दूर ठेवण्याचा सर्वोत्तम मार्ग म्हणजे त्याला प्रिय असलेली एखादी वस्तू मागणे. म्हणून, दुष्ट व्यक्तीला दूर ठेवण्यासाठी त्याने सापाकडून रत्न मागावे.
दुसऱ्या दिवशी जेव्हा तो संन्यासीच्या झोपडीत पोहोचला तेव्हा संन्यासीने त्याला त्याचे रत्न मागितले. हे ऐकून तो काहीतरी सबब सांगून लगेच तिथून निघून गेला. यानंतरही तो त्या संन्यासीला दोनदा भेटला; आणि प्रत्येक वेळी तो त्याचे रत्न मागत असे. मग त्याने दुरूनच त्याला नमस्कार केला आणि निघून गेला; आणि तो पुन्हा कधीही त्याच्यासमोर आला नाही.
तात्पर्य : कधीही कोणावर पटकन विश्वास ठेऊ नये
Edited By- Dhanashri Naik
