Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एक चिमणा आणि एक चिमणी एका झाडावर घरटे बांधून राहत होते. त्यांची पिल्ले देखील घरट्यात राहत होती. ते दररोज पिलांसाठी अन्न आणि पाणी आणत असे. ते झाड एका खोल तळ्याजवळ होते. त्या तळ्याभोवती असलेल्या लहान खड्ड्यांमध्ये भरलेले पाणी ते पित असत. एके दिवशी, जोरदार वाऱ्यामुळे, ते दोघेही तलावात पडले आणि त्यांचे पंख ओले असल्याने त्यांना उडता किंवा पोहता येत नव्हते.
मग अचानक एक मांजर तिथून गेली. त्यांनी मोठ्याने ओरडून मांजरीला त्यांना बाहेर काढण्याची विनंती केली. मांजर म्हणाली की मी तुम्हा दोघांनाही फक्त एका अटीवर बाहेर काढू शकते की मी तुमच्यापैकी एकाला खाईल. हे ऐकून दोघेही विचारात पडले आणि मग चिमणीने चिमण्याला सांगितले की ते दोघेही पाण्यात बुडून मरतील. आपल्यापैकी किमान एकाला आपल्या मुलांची काळजी घेण्यासाठी जगले पाहिजे. मग चिमण्याच्या मनात एक कल्पना येते. तो चिमणीच्या कानात कुजबुजतो. मांजरीला वाटते की हे दोघे आपापसात ठरवत आहे की कोण माझी शिकार होण्यास तयार आहे. मग चिमणा म्हणाला, ठीक आहे मांजर ताई, तू मला खाऊ शकतेस आणि माझ्या बायकोला सोडून दे. हे ऐकून मांजर आनंदी होते. मग ती चिमणा आणि चिमणीला तलावातून बाहेर काढते, जमिनीवर ठेवते आणि म्हणते आता मी चिमणी खाईन.
मग तो चिमणा म्हणतो, अरे मांजर ताई, तुला एवढी घाई का आहे? जर तुम्ही आत्ता चिमणीला खाल्ले तर तुम्हाला ती आवडणार नाही कारण चिमणी ओली आहे. तिचे पंख वाळले की मग खा म्हणजे मजा येईल. हे ऐकून मांजर म्हणते की तू बरोबर आहे. ठीक आहे तिला थोडे वाळू दे. काही काळानंतर चिमणा आणि चिमणी दोघांचे पंख वळतात. मग चिमणा चिमणीला उडण्याचा इशारा करतो. मग चिमणी उडून जाते आणि चिमणाही तिच्या मागे उडतो. मांजर हे पाहत राहते.
तात्पर्य : संकटात केव्हाही शांत बुद्धीने विचार करावा, मार्ग आपोआप समोर येतो.
