नैतिक कथा : सूर्य आणि वाऱ्याची कहाणी

Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एके दिवशी सूर्य आणि वारा अचानक भांडण करू लागले. दोघांमध्ये सर्वात शक्तिशाली कोण आहे यावर वाद सुरू झाला. आता वायु हा खूप गर्विष्ठ आणि हट्टी स्वभावाचा होता. त्याला त्याच्या शक्तीचा खूप अभिमान होता. जर ते वेगाने वाहू लागले तर ते मोठी झाडे उपटून टाकू शकते असा त्याचा विश्वास होता. त्यात असलेल्या ओलाव्यामुळे नद्या आणि तलावांचे पाणीही गोठू शकते. या अभिमानामुळे, वायु सूर्याला म्हणाला मी तुझ्यापेक्षा जास्त शक्तिशाली आहे.  सूर्याने वाऱ्याचे ऐकण्यास नकार दिला आणि अतिशय शांत स्वरात म्हणाला "हे बघ, माणसाने कधीही स्वतःचा अभिमान बाळगू नये."

हे ऐकून वायू चिडला आणि स्वतःला अधिक शक्तिशाली म्हणवून घेत राहिला. दोघेही या मुद्द्यावर वाद घालत असताना अचानक त्यांना रस्त्यावर एक माणूस दिसला. त्या माणसाने कोट घातला होता. हे पाहून सूर्याच्या मनात एक योजना आली. तो वाऱ्याला म्हणाला "जो कोणी या माणसाला त्याचा कोट काढण्यास भाग पाडेल तो अधिक शक्तिशाली मानला जाईल." वाऱ्याने ते स्वीकारले आणि म्हणाला, “ठीक आहे. मी ते आधी करून पाहेन. तोपर्यंत तू ढगांमध्ये लपून राहा.” सूर्य ढगांच्या मागे लपला. मग वारा वाहू लागला. ते हळूहळू वाहू लागले, पण त्या माणसाने त्याचा कोट काढला नाही. मग ते वेगाने वाहू लागले. जोरदार वाऱ्यामुळे त्या माणसाला थंडी वाजू लागली आणि त्याने त्याचे शरीर त्याच्या कोटात घट्ट गुंडाळले. आता बराच वेळ थंड आणि जोरदार वारा वाहत राहिला, पण त्या माणसाने त्याचा कोट काढला नाही. शेवटी वारा थकला आणि शांत झाला.

यानंतर सूर्याची पाळी आली. तो ढगांमधून बाहेर आला आणि सूर्य तेजस्वीपणे चमकू लागला. हलका सूर्यप्रकाश येताच, त्या माणसाला थंड तापमानापासून थोडा आराम मिळाला, आता माणसाने त्याचा कोट सैल केला. यानंतर सूर्य तेजस्वीपणे चमकू लागला आणि सूर्य तेजस्वी झाला. जसजसा सूर्य तापू लागला तसतसे त्या माणसाला उष्णता जाणवू लागली आणि त्याने त्याचा कोट काढला. जेव्हा वाऱ्याने हे पाहिले तेव्हा त्याला स्वतःची लाज वाटली आणि त्याने सूर्यासमोर पराभव स्वीकारला. अशाप्रकारे गर्विष्ठ वायुचा अभिमानही तुटला.

तात्पर्य- स्वतःच्या क्षमता आणि ताकदीचा कधीही गर्व करू नये. कारण गर्वाचे घर नेहमी खाली असते.  

Edited By- Dhanashri Naik