एकदा भगवान श्रीकृष्ण द्वारकेत राणी सत्यभामासोबत सिंहासनावर बसले होते. गरुड आणि सुदर्शन चक्रही जवळच बसले होते. तिघांच्याही चेहऱ्यावर दिव्य तेज दिसत होते. बोलत असताना राणी सत्यभामाने भगवान श्रीकृष्णाला विचारले, हे प्रभू! तुम्ही त्रेतायुगात रामाचे रूप धारण केले होते, सीता तुमची पत्नी होती. ती माझ्यापेक्षा सुंदर होती का? द्वारकाधीशांना समजले की सत्यभामा तिच्या सौंदर्याचा अभिमान बाळगू लागली आहे. मग गरुड म्हणाले, प्रभू, जगात माझ्यापेक्षा वेगाने कोणी उडू शकते का? येथे सुदर्शन चक्रालाही प्रतिकार करता आला नाही आणि तो असेही म्हणाला, प्रभू! मी तुम्हाला मोठ्या युद्धांमध्ये विजय दिला आहे, जगात माझ्यापेक्षा शक्तिशाली कोणी आहे का?
तसेच श्रीकृष्ण मनात हसत होते. त्यांना माहित होते की त्यांचे हे तीन भक्त अहंकारी झाले आहे आणि त्यांचा अहंकार नष्ट करण्याची वेळ आली आहे. असा विचार करून ते गरुडाला म्हणाले, हे गरुड! तुम्ही हनुमानाकडे जा आणि त्यांना सांगा की भगवान राम माता सीतेसोबत त्यांची वाट पाहत आहे. गरुडाने भगवानांचा आदेश घेतला आणि हनुमानाला आणण्यासाठी गेला. येथे श्रीकृष्ण सत्यभामेला म्हणाले, "देवी! सीता आणि द्वारकाधीश यांनी स्वतः रामाचे रूप धारण केले आहे म्हणून तू तयार हो. मधुसूदनने सुदर्शन चक्राला राजवाड्याच्या प्रवेशद्वाराचे रक्षण करण्याचा आणि माझ्या परवानगीशिवाय कोणीही राजवाड्यात प्रवेश करू नये याची खात्री करण्याचा आदेश दिला."
भगवानांचा आदेश मिळाल्यानंतर, चक्र राजवाड्याच्या प्रवेशद्वारावर तैनात करण्यात आले. गरुड हनुमानाकडे पोहोचला आणि म्हणाला, "हे वानरांमध्ये श्रेष्ठ! भगवान राम माता सीतेसह द्वारकेत तुम्हाला भेटण्याची वाट पाहत आहे. तुम्ही माझ्यासोबत या. मी तुम्हाला माझ्या पाठीवर बसवून लवकरच तिथे घेऊन जाईन."
हनुमानाने गरुडाला नम्रपणे म्हटले, "तू जा, मी येईन." गरुडाने विचार केला, "मला माहित नाही की हा म्हातारा वानर कधी पोहोचेल? असो, मी प्रभूकडे जाईन." असा विचार करून गरुड पटकन द्वारकेकडे उडाला. पण हे काय आहे? राजवाड्यात पोहोचल्यावर गरुडाने पाहिले की हनुमान आधीच राजवाड्यात प्रभूसमोर बसला आहे. गरुडाने लज्जेने डोके टेकवले.
मग श्री राम हनुमानाला म्हणाले, पवनपुत्र! तू परवानगीशिवाय राजवाड्यात कसा प्रवेश केलास? प्रवेशद्वारावर तुला कोणी रोखले नाही का? हनुमानाने हात जोडून, डोके टेकवून, तोंडातून सुदर्शन चक्र काढून प्रभूसमोर ठेवले.
हनुमान म्हणाला, प्रभू! या चक्राने मला तुम्हाला भेटण्यापासून रोखले होते, म्हणून मी ते तोंडात ठेवले आणि तुम्हाला भेटायला आलो. कृपया मला क्षमा करा. भगवान मनात हसायला लागले. हनुमानाने हात जोडून श्रीरामांना विचारले, हे प्रभू! आज, माता सीतेऐवजी, तुम्ही कोणत्या दासीला इतका आदर दिला की ती तुमच्यासोबत सिंहासनावर बसली आहे?
आता राणी सत्यभामाचा अहंकार नष्ट करण्याची पाळी होती. तिच्यात सौंदर्याचा अहंकार होता, जो क्षणात चिरडला गेला. राणी सत्यभामा, सुदर्शन चक्र आणि गरुडजींचा अभिमान चिरडला गेला. ते देवाचा खेळ समजत होते. तिघांच्याही डोळ्यांतून अश्रू वाहू लागले आणि त्यांनी प्रभूच्या चरणी नतमस्तक झाले.
ही प्रभूची अद्भुत लीला आहे! त्यांनी त्यांच्या भक्तांच्या माध्यमातूनच त्यांच्या भक्तांचा अहंकार दूर केला.
तात्पर्य : जीवनात कधीही अहंकारी होऊ नये. आज जे तुमच्याकडे आहे ते उद्या तुम्हाला मिळेलच असे नाही.
Edited By- Dhanashri Naik
