यामिनीस शोभवीत, चंद्र तो प्रजापती । दुर्वास अवतार, तोचि श्रीरमापती ॥ श्रीरमापतीच अत्रिआश्रमात राहिला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥१॥
जो अखंड चंद्र श्रीमुगेंद्र नाम शीखरीं । जो पाहावयासि होति, वासना मसी खरी । म्यां वियोग-ताप त्या, चकोरतुल्य साहिला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥२॥
मायही यदा कदा, पिता कुमार मारवी । सद्गुरूस हांसतील. कीं उमा रमा रवी ॥ जो कुठेंचि नीगमास, दीसला न गाइला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥३॥
अर्जुना अधीक आपुल्याहिहून बाहु दे । याचका उचीत दान दे बहूत बाहुदे ॥ जो सुरासरें धराधरें नरेंहि गाइला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥४॥
धर्म अर्थ काम मोक्ष, ग्राम गाणगापुर । श्रीगुरुचरित्रनाम, हेंचि गाणं गा पुरं ॥ नारसिंह श्रीसरस्वती स्वरूप जाहला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥५॥
ज्या कधींहि कष्टती न, पातकांसि तासिता । वांच्छिती सदैव पाद, मृत्तिका सिताऽसिता । जो समस्त योगज्ञानि, नन्मुनींनिं ध्याइला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥६॥
जो रवीशशीस स्वप्रकाश रंग वर्णवी । जो प्रबोध-ज्ञान-सिंधुचे तरंग वर्णवी । जो घटांत ही मठांत, भूपटांत लीहिला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥७॥
जो न लोटितांहि जाय, भक्त लालसें दुर । जेंवि कां पटासि स्नेह, सक्त लाल सेंदुर ॥ कीं रुपज्ञ मानिताति आम्रवृक्ष कोकिला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥८॥
जो अनंदकंद मंद-हास्य मुख साजरा । पंकजासनीं गमेचि, नीलपंखसा जरा । जो सुगंधगंध देत, पाच जाइ जुइला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥९॥
जो त्रिगुणरूप पूर्ण, ब्रह्म आजरामर । ज्यासि सामरादि लोक, वारिताति चामर । जो अनसूयेचिया निजूनि पायिं नाहिला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥१०॥
हे सुधाकरासि देति, पुष्टि श्लोक आकरा । कोण या नको म्हणेल, पुण्यश्लोक ‘आ’ कार । विष्णुदास या कथामृतासि पिउनि धाइला । तो अनाथनाथ-दत्त, माहुरांत पाहिला ॥११॥
