हिंदू धर्मात लग्नाला संस्कार मानले जाते, करार, बंधन किंवा लिव्ह-इन नाही. विवाह म्हणजे विशेषतः सहन करणे (जबाबदारी). हिंदू धार्मिक विधींमध्ये विवाह संस्कार म्हणजे 'त्रयोदश संस्कार'. लिव्ह-इन रिलेशनशिप म्हणजे कर्मकांड नसून कर्मकांडाच्या विरुद्ध आधुनिकतेच्या चुकीच्या विचारातून जन्माला आलेले नाते, हाही अनेक ठिकाणी करार आहे.
हिंदू वैदिक विवाह पद्धती: लग्न झाल्यावर पत्नीचे व्रत ठेवणे हे सुसंस्कृत माणसाचे लक्षण आहे. ब्रह्मविवाह, प्रजापत्य विवाह, गंधर्व विवाह, असुर विवाह, राक्षसविवाह आणि पैशच विवाह या विवाहाच्या प्रकारांबद्दल वैदिक ऋषींनी खूप विचार व विचार केला आहे. यापैकी फक्त ब्रह्मविवाह आणि प्रजापत्य विवाह स्वीकारले गेले आहेत. हजारो वर्षांच्या कालक्रमामुळे हिंदू विवाह सोहळ्यात विकृती नक्कीच आली असली तरी ती वैध आहे. सर्व वेद सम्मत विवाह करायचे.
या विवाहपद्धतीत प्रथम मुलगा आणि मुलगी यांची कुटुंबे भेटतात. जेव्हा दोघांचे नाते समजते, तेव्हा मुले आणि मुली भेटतात. मग मुलगा आणि मुलगी यांच्या संमतीने हे नाते पुढे सरकते. जवळपास 3 महिन्यांनंतर एंगेजमेंट होते आणि नंतर 3 महिन्यांनी लग्न होते. एंगेजमेंट होईपर्यंत किंवा लग्नानंतर दोन्ही घरातील लोक एकमेकांना चांगलेच समजून घेतात. अशा परिस्थितीत लग्नाआधी एक शेवटची संधी असते, त्याच वेळी जर कोणत्याही कुटुंबाला असे वाटत असेल की येथे नातेसंबंध ठेवणे योग्य नाही, तर ते संबंध तोडून नवीन नातेसंबंध शोधू शकतात.
हिंदू धर्मानुसार विवाह हा असा विधी किंवा संस्कार आहे जो खूप विचारपूर्वक आणि समजून घेणे आवश्यक आहे. लांब अंतरावरील संबंधांची चौकशी करणे आवश्यक आहे. जेव्हा दोन्ही पक्ष सर्व बाबतीत समाधानी असतात, तेव्हाच विवाहासाठी शुभ मुहूर्त लागतो. यानंतर वैदिक पंडितांच्या माध्यमातून विशेष व्यवस्था, देवीची पूजा, टिळक, हरिद्रालेप, द्वारपूजा, मंगलाष्टकम्, हस्तपिटाकरण, मरयादकरण, पाणिग्रहण, ग्रंथबंधन, नवस, प्रायश्चित्त, शिलारोहण, सप्तपदी, शपथविधी आदी विधी पूर्ण केले जातात.
लिव्ह इन रिलेशनशिप : आधुनिकतेच्या नावाखाली 'लिव्ह इन रिलेशनशिप'सारख्या निषिद्ध विवाहांना प्रोत्साहन देणे हे देश आणि धर्माच्या विरोधात आहे. अशा विवाहांनी वंशाचा नाश आणि देशाच्या अधोगतीमध्ये महत्त्वाची भूमिका बजावली आहे. तुम्ही गंधर्व, राक्षस आणि पैशच विवाह या वर्गात टाकू शकता. अशा विवाहांमध्ये काही प्राणी किंवा पक्षी राहतात. हा तात्पुरता विवाह आहे. आकर्षण संपलं की लग्नही संपतं.
आज विवाह वासनाप्रधान होत आहेत. पती-पत्नीच्या निवडीत रंग, रूप, पेहराव यांच्या आकर्षकतेला प्राधान्य दिले जात आहे. यासोबतच हुंडा पद्धतीचाही विवाहावर परिणाम झाला आहे. यासोबतच फिल्मी प्रेमाचे लग्नही मोडले आहे. त्यामुळे आता मुलगी किंवा मुलाच्या लग्नात पालकांची भूमिका जवळपास संपुष्टात आली आहे. अशा स्थितीत लिव्ह-इनसारखे संबंध प्रचलित झाले आहेत, जे मुलाचे नव्हे तर मुलीचे आयुष्य कायमचे उद्ध्वस्त करत आहेत. ही गोष्ट आता मुलीला समजत नाही कारण हे युग असेच चालले आहे.
आता प्रेमविवाह आणि लिव्ह इन रिलेशनशिप फोफावू लागल्या आहेत, ज्याचा परिणामही वाईट ठरत आहे. विवाहसोहळा हा आता करार, बंधन आणि कायदेशीर व्यभिचार बनला आहे, ज्याचा परिणाम घटस्फोट, खून किंवा आत्महत्या या रूपात समोर दिसतो. वराच्या आई-वडिलांना त्यांच्याच घरातून हाकलून दिल्याचे किस्सेही आता दिसू लागले आहेत.