Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एका झाडावर एक हंस आणि एक कावळा राहत होते. दोघांमध्ये खूप घट्ट मैत्री होती. कावळा स्वभावाने मत्सरी होता. तर हंस दयाळू स्वभावाचा होता. उन्हाळ्याच्या हंगामात, एक थकलेला प्रवासी एका झाडाखाली येऊन बसला. काही वेळाने त्याला झोप येऊ लागली. त्याने आपले धनुष्यबाण त्याच्या शेजारी ठेवले आणि झोपी गेला. थोड्या वेळाने त्याच्या चेहऱ्यावरून झाडाची सावली नाहीशी झाली. सूर्याचे तेजस्वी किरण त्याच्या चेहऱ्यावर पडू लागले.
आता प्रवाशाला त्रासलेले पाहून हंसाला दया येऊ लागली. झाडावर बसलेल्या हंसाने त्याबद्दल विचार केला आणि त्याच्या चेहऱ्यावर सावली देण्यासाठी त्याचे पंख पसरले. गाढ झोपेमुळे त्याने तोंड उघडले. कावळ्याला सहन झाला नाही. कावळा तोंडात विष्ठा टाकून उडून गेला. हंसाला काही समजण्यापूर्वीच कावळा उडून गेला. आता झाडावर फक्त हंस उरला होता. प्रवाशाने वर पाहिले तेव्हा त्याला फक्त एक हंस दिसला.
हंसाने केलेल्या उपकाराची प्रवाशाला कल्पना नव्हती. त्याला वाटले, "यानेच माझ्या तोंडात विष्ठा टाकलीअसेल." प्रवाशाला राग आला आणि वाटले की तो या दुष्ट माणसाला त्याच्या दुष्टपणाची शिक्षा नक्कीच देईल. असा विचार करून, प्रवाशाने हंसावर बाण मारला. हंसाला बाण म्हणजे काय हेही माहित नव्हते. बाण हंसाच्या हृदयावर लागला. हंस जमिनीवर पडला आणि गतप्राण झाला. त्या दयाळू आणि परोपकारी हंसाला दुसऱ्याच्या गुन्ह्याची शिक्षा झाली.
तात्पर्य : दुष्टांशी मैत्री नेहमीच घातक असते.
Edited By- Dhanashri Naik
