Kids story : ब्रह्मदत्त नावाचा एक ब्राह्मण एका शहरात राहत होता. एकदा त्याला काही कामासाठी दुसऱ्या गावात जावे लागले. त्याची आई म्हणाली, "बेटा, एकटा जाऊ नकोस. कोणाला तरी सोबत घेऊन जा."
ब्राह्मण म्हणाला, "आई, या वाटेवर कोणताही धोका नाही. मी एकटाच जाईन." तरीही, तो निघताना, त्याच्या आईने एक खेकडा पकडला आणि म्हणाली, "जर तुला जायचेच असेल तर हा खेकडा सोबत घेऊन जा. एकापेक्षा दोन चांगले. वेळ आल्यावर तो कामी येईल."
ब्राह्मणाने त्याच्या आईच्या सल्ल्याला मान्यता दिली आणि खेकडा कापूरच्या पॅकेटमध्ये ठेवला आणि त्याच्या पिशवीत ठेवला. अत्यंत उष्णता होती. चालून चालून त्रासलेला ब्राह्मण वाटेत एका झाडाच्या सावलीत झोपला. झोपी गेल्यावर झाडाखालील एका छिद्रातून एक साप बाहेर आला. जेव्हा तो ब्राह्मणाजवळ आला तेव्हा त्याला कापूरचा वास आला. तो ब्राह्मणाच्या पिशवीत शिरला आणि कापूरची पिशवी तोंडात घालून ते गिळण्याचा प्रयत्न केला. पिशवी उघडली व खेकड्याने लगेचच आपल्या तीक्ष्ण नखांनी सापाला मारले.
ब्राह्मणाने डोळे उघडले तेव्हा तो आश्चर्यचकित झाला. कापूरच्या पिशवीजवळ मृत सापाला पाहून त्याला जाणवले की खेकड्याने सापाला मारले आहे आणि त्याचा जीव वाचवला आहे. त्याने विचार केला, "जर मी माझ्या आईचे ऐकले नसते आणि तो खेकडा माझ्यासोबत आणला नसता तर मी वाचलो नसतो."
तात्पर्य : साथीदार कोणीही असो, तो नेहमीच गरजेच्या वेळी मदत करतो.
Edited By- Dhanashri Naik
