Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एका नदीत एक मगर राहत होता. तो खूप हुशार होता. अनेक मासे खाल्ल्यानंतर, त्याला वाटले की माणसांना का खाऊ नये. एके दिवशी, एक माणूस नदीत आंघोळ करत होता. मगरीने त्याला पकडले आणि नदीत ओढले. मगरीला अनेक दिवस पुरेल इतके अन्न होते. पण त्या माणसाने खाल्ल्याची बातमी आजूबाजूच्या गावांमध्ये पसरली. आता कोणीही नदीजवळ गेले नाही. मगर खूप अस्वस्थ झाली. त्याला शिकार करण्याची संधी मिळाली नाही.
एके दिवशी, पाण्याखाली पोहताना, त्याने मासे खाण्याचा प्रयत्न केला. त्याला पाण्यात एक पिशवी दिसली. मगरीने पाहिले की ती सोन्याच्या नाण्यांनी भरलेली आहे.मगरीने एक उपाय शोधला. त्याने पिशवी त्याच्या पाठीवर ठेवली आणि पाण्याच्या पृष्ठभागावर पोहू लागला. दुपारीच्या वेळी, गावातील काही शेतकरी त्यांच्या शेतात काम करत होते. सूर्याची किरणे सोन्याच्या नाण्यांवर पडली आणि ती चमकू लागली. नदीची चमक पाहून एका शेतकऱ्याने नदीजवळ येऊन सोन्याच्या नाण्यांनी भरलेला एक गठ्ठा पाहिला. दुरून त्याला मगर दिसला नाही, जो गठ्ठ्याखाली पाण्याखाली होता.
सोन्याच्या मोहात पडलेला शेतकरी पाण्यात जाताच, मगरीने त्याचा पाय धरला आणि त्याला ओढले. मगरीचा हा नित्यक्रम बनला. तो दररोज दुपारी नदीच्या एका काठावर पाठीवर सोन्याच्या नाण्यांचा गठ्ठा घेऊन येत असे. सोन्याच्या मोहात पडलेले साधे गावकरी मगरीचे शिकार होत असत. अनेक गावांमध्ये अफवा पसरली की मगरी लोकांना शिकार करत आहे. पण इशारा देऊनही लोक नदीजवळ का जात राहिले हे कोणालाही समजले नाही. एके दिवशी, सर्व गावकरी एकत्र आले आणि नदीकाठावर पहारा देण्यासाठी काही तरुणांना नियुक्त करण्याचा निर्णय घेतला, जेणेकरून कोणीही आत येऊ नये. तरुणांना नदीकाठावर तैनात करण्यात आले. मगरीने हे पाहिले तेव्हा तो काही दिवसांसाठी निघून गेला. त्याने गठ्ठा दगडाखाली लपवून ठेवला.
लोक नदीकाठी तैनात असल्याने, एकही मृत्यू झाल्याची बातमी आली नाही. काही दिवसांनी लोक बेफिकीर झाले. त्यांना वाटले की मगर नदीत गेली आहे. हळूहळू, लोक नदीकाठीपासून दूर गेले आणि त्यांचे काम करू लागले. काही दिवस सर्व काही ठीक चालले, परंतु काही महिन्यांनंतर, गावकरी पुन्हा गायब होऊ लागले. यामुळे सर्वांना काळजी वाटली. गावकरी जमले आणि तक्रार करण्यासाठी राजाकडे गेले. राजाने शहरातून दोन शिकारींना बोलावले आणि त्यांना नदीकाठी लपण्यास सांगितले. दोन्ही शिकारी मगरी येण्याची गुप्तपणे वाट पाहू लागले. पण काही दिवस ती आली नाही. मग त्यांनी काही शेतकऱ्यांशी बोलून त्यांना नदीकाठी चालण्यास सांगितले, तर शिकारींनी बारकाईने लक्ष ठेवले.
एके दिवशी, मगरी पाण्यावर तरंगताना दिसली, सोन्याच्या नाण्यांचा गठ्ठा घेऊन. नाण्यांच्या चमकाने शेतकरी आणि शिकारींना सर्वकाही समजले. दोन्ही शिकारी गठ्ठ्याजवळ लपून बसतात आणि त्यांच्या बाण सोडतात ज्यामुळे मगर मरते. सर्व गावकरी निश्चिंत होतात. राजा सोन्याच्या नाण्यांचा गठ्ठा दोन्ही शिकारींना बक्षीस म्हणून देतो.
तात्पर्य : वाईट कर्माचे फळ एक ना एक दिवस भोगावे लागते.
Edited By- Dhanashri Naik
